Op de laatste dag voor de vakantie krijg ik een app van mijn zoon die zijn rapport heeft opgehaald.
“ ik ga even mee met …….mee, ik ben om 17.00 uur thuis, is dat goed?
Vanavond moet ik je iets ergs vertellen.
Iets ergs denk ik? En gelijk gaat er van alles door me heen, hij heeft geen goed rapport en durft ons dat niet te vertellen, hij heeft iets te horen gekregen over zijn gedrag in de klas, een vriend heeft iets gedaan wat niet mag, een vriend heeft hem een geheim verteld wat vreselijk is, hij heeft gerookt, hij heeft iets geslikt ………..En zo ga ik een heel rijtje af.
Iets ergs, wat kan dat zijn vraag ik me af.
Dus ongeduldig als ik ben besluit ik hem te bellen.
Als hij opneemt vraag ik hoe het op school was gegaan, hij vertelt het uitvoerig en ook dat hij eerst even naar huis komt om iets te eten. Nadat ik heb gevraagd wat voor lekkers ik voor hem zou meenemen kan ik me niet meer inhouden en vraag WAT VOOR ERGS IS ER GEBEURD?
Zijn stem veranderd en dan zegt hij Ja mam zo erg en zielig er zijn kinderen in mijn klas die een niveau lager moeten!
Ik ben sprakeloos, verward en ook totaal ontroerd over dit prachtige kind.
Erg he mam voor hun, ik snap het wel hoor, maar ik vind het wel heel erg!
En natuurlijk beaam ik dit, dat het erg is, dat het wel het beste waarschijnlijk is en zo praten we er nog even over door.
Dan vraagt hij, kom je ook zo naar huis en hangt op.
Ik koop de broodjes die hij lekker vindt en rij richting huis, nog steeds onder de indruk van een kind van bijna 14 die mij weer zo’n belangrijke les heeft geleerd vandaag!